Contentment
Fiddle-dee-dee
Little Boy Blue
Long ago
The tea-gown
Er was er eens een rode hen
Die paradeerde klokkend rond
Tien kleintjes had ze in haar ren
Vier die zij wel opvallend vond
’t Is heel uitzonderlijk, sprak zij
Vooral voor hennen zoals ik
Er zijn vier eendenkuikens bij
Ik ben bijzonder in mijn schik
Dat jaar, wat later, sprak de hen
Druk kakelend en in de weer
Ik denk dat ik tevreden ben
Geen een is er een eend dit keer
Ze tokkelde: in dit geval
Blijft ’t kleine spul van pluizig dons
Vanzelf wel keurig aan de wal
Gaat niet te water met een plons
De lente kwam en onze hen
Sprak, kijk hoe kloek ik paradeer
En aan tien eendenkuikens wen
Geen kleine kipjes deze keer
’t Is beter zei de rode hen
Voor ’t kroost, mijn waggelend gebroed
Want water, als ik eerlijk ben
Doet deze lieve schatten goed
Maar een jaar later, groot verdriet
En rampspoed in de kippenren
Geen ei dat uitkwam, nergens niet
En kinderloos was onze hen
Geduldig droeg de hen haar lot
Was goed geluimd en sprak, ach kom
Al was ik op mijn kroost verzot
Ik had er ook veel zorgen om
En ik vermoed dat menig man
En ongetwijfeld menig vrouw
Van onze hen wat leren kan
Stel dat ze ons wat leren wou
Nooit was de hen vol bitterheid
Ze droeg haar lot steeds weer gedwee
Ze boog voor de Voorzienigheid
En was met al wat kwam tevree
Once on a time an old red hen
Went strutting round with pompous clucks,
For she had little babies ten,
A part of which were tiny ducks.
"'Tis very rare that hens'" said she,
"Have baby ducks as well as chicks --
But I possess, as you can see,
Of chickens four and ducklings six!"
A season later, this old hen
Appeared, still cackling of her luck,
For, though she boasted babies ten,
Not one among them was a duck!
"'Tis well," she murmured, brooding o'er
The little chicks of fleecy down,
"My babies now will stay ashore,
And, consequently, cannot drown!"
The following spring the old red hen
Clucked just as proudly as of yore. --
But lo! her babes were ducklings ten,
Instead of chickens as before!
"'Tis better," said the old red hen,
As she surveyed her waddling brood;
"A little water now and then
Will surely do my darlings good!"
But oh! alas, how very sad!
When gentle spring rolled round again,
The eggs eventuated bad,
And childless was the old red hen!
Yet patiently she bore her woe,
And still she wore a cheerful air,
And said: "'Tis best these things are so
For babies are a dreadful care!"
I half suspect that many men,
And many, many women, too,
Could learn a lesson from the hen
With foliage of vermilion hue.
She ne'er presumed to take offence
At any fate that might befall,
But meekly bowed to Providence, --
She was contented -- that was all!
Het copyright van de oorspronkelijke songtekst berust bij de tekstdichter.